VINCENT LAMERS

CONTRABASSIST / COMPONIST

'Wow, ik zat gewoon naast je toen je dit schreef' zei mijn puberdochter toen ze voor het eerst het nummer Rotkat hoorde. We hadden tijdens de vakantie ervoor van de oppas gehoord dat onze kat er niet meer zou zijn als we terugkeerden. Ondanks dat de kat in kwestie ons genoeg overlast had bezorgd, waren we toch wel onder de indruk van zijn overlijden. Een moment dat ik graag omzet in een liedje. Een liedje over en voor iedereen. Uit mijn leven gegrepen, hertaald voor iedereen.

Al komt mijn contrabas uit China, in de muziek die ik speel kom ik al gauw uit op een swingend Cubaans ritme of een American walking bass. Gedreven waar het kan, ingehouden waar het moet. De basis voor de mooiste muziek.

TERUG >

MIRANDA ZUURBIER

ZANGERES / ACCORDEONIST / COMPONIST

Liedjes maken doe ik aan de piano in mijn eigen studio. Ik maak tekst, melodie en akkoorden. Dan neem ik het op en stuur het naar de mannen. Verder arrangeren doen we samen.

Op de accordeon soleer ik liefst op het scherp van de snede: rare wendingen en gekke tonen als ik de kolder in de kop heb, en intense klanken als het mooi en emotioneel moet zijn. Ik hou erg van mijn Lucia III, een oude accordeon uit de vijftiger jaren van de vorige eeuw. De musettezweving is warm en de 8/16 voet doet denken aan een bandoneon, precies wat ik wil!

Als ik niet musiceer met Villa Rosie ontwerp ik graag muziek voor piano, zang of accordeon. Of ik maak muziek met mijn partner in ons duo 'Mizu en Mark'. Die liedjes zijn bijvoorbeeld te horen op spotify.

Op mijn zesde gaf mijn moeder mij les op het elektronisch orgel. Nu geef ik zelf veel lieve mensen muziekles. Er is in de tussentijd veel gebeurd. Soms vertelt mijn muziek daarover.

< TERUG >

MARK MINNEMA

MULTI-INSTRUMENTALIST

Ik speel mandoline. Soms vraag ik me af waarom. Anderen maken je instrument steevast uit voor 'banjo' of 'ukelele'. En zo'n klein priegelding, wat moet een lange bonestaak als ik ermee? Maar ik vind 'm mooi, met zijn krullen en welvingen. Hij voelt lekker. En stiekem houd ik ook van zijn klank. Die kan teder zijn, maar ook rauw als de blues.

Wat het ook is: ik ben altijd nieuwsgierig naar nieuwe instrumenten, benieuwd naar hun karakter, hun geheim. Neem de dobro, het instrument dat ik vast heb op de foto hiernaast. Zijn droeve toon trof me als de bliksem toen ik hem voor het eerst hoorde. Je mag 'm ook 'lapsteel' noemen - je speelt hem plat op je schoot. Of oneerbiedig 'glijgitaar' - je glijdt met een stuk staal over de snaren. Alle muziek die je ermee maakt wordt er automatisch een beetje 'blue' van. Het is de melancholie, net wat u zegt. Daar heeft die mandoline trouwens ook last van.

< TERUG >

MICHEL DE WIT

GITARIST

Gitarist met een grote passie voor akoestische gitaarmuziek. Op zijn zestiende heeft hij zijn gameverslaving ingeruild voor een veel intensere gitaarverslaving. Michel speelt dag en nacht gitaar en houdt daarnaast van reizen, vooral naar Azië. Maar, zoals hij zelf zegt: 'Ik reis niet zonder gitaar. Als het zonder gitaar moet ga ik liever helemaal niet'. Door de jaren heen heeft Michel een unieke en compleet eigen stijl van spelen ontwikkeld. Dit is een combinatie van flamenco, (gypsy)jazz, klassiek, blues en wereldmuziek.

< TERUG